Wszyscy pacjenci (lub ich opiekunowie) wyrazili pisemną, świadomą zgodę po wyjaśnieniu celów i procedur badania. Protokół
Pacjenci zostali losowo przydzieleni do otrzymywania klarytromycyny (500 mg) lub identycznie wyglądającego placebo dwa razy dziennie. (Handlowe nazwy klarytromycyny to Biaxin w Stanach Zjednoczonych, Klaricid w Wielkiej Brytanii, Mavid w Niemczech i Zeclar we Francji.) Losowe przypisania zostały wykonane przy użyciu wygenerowanego komputerowo planu randomizacji. Każdy ośrodek miał oddzielny harmonogram, z blokami czterech losowo przydzielonych numerów badań; w obrębie każdego bloku dwóch pacjentów przydzielono do grupy klarytromycyny, a dwóch do grupy placebo. Badany lek i placebo zostały przygotowane przez Abbott Laboratories (North Chicago, Illinois) lub Międzynarodowe Centrum Rozwoju (Queenborough, Kent, Wielka Brytania). Continue reading „helicobacter badania ad”

Pozytywne hodowle zostały wysłane do Laboratorium Mycobacteriology w Denver w celu zbadania wrażliwości na klarytromycynę izolatów w bulionie 7H12, zgodnie z wcześniej opisaną metodą.12 Wycofanie się z badania
Pacjenci otrzymywali przypisany lek badany aż do wystąpienia któregokolwiek z następujących objawów: rozsianego zakażenia kompleksem M. avium (potwierdzonym przez hodowlę dodatnią), choroby współistniejącej wymagającej leczenia przeciwprątkowego innego niż sam izoniazyd, dowodu niezgodności z reżimem podawania leku (przerwanie podawania leku). badany lek przez więcej niż 35 kolejnych dni lub przez ponad 90 dni w okresie 12 miesięcy), wniosek o wycofanie się z badania (wykonane przez pacjenta lub lekarza pacjenta), jedno lub więcej zdarzeń niepożądanych wymagających przerwania badania narkotyk lub śmierć.
Analiza statystyczna
Kategoryczne zmienne demograficzne (płeć i rasa) zostały porównane z użyciem dokładnego testu Fishera; Porównano podstawowe zmienne demograficzne i kliniczne z użyciem testu sumy rang Wilcoxona.
Czasy wykrycia infekcji kompleksu M. Continue reading „vacu term warszawa cd”

Trzecie wydanie Klinicznej Praktyki Medycyny Transfuzjologicznej jest cenną ogólną pracą referencyjną dotyczącą praktycznych, klinicznych i technicznych aspektów praktyk transfuzji. Od czasu drugiej edycji w 1989 roku (pod redakcją Lawrence D. Petz i Scotta N. Swishera, New York: Churchill Livingstone), dodano trzech redaktorów. Mają specjalistyczną wiedzę z zakresu chirurgii, medycyny transfuzji dziecięcej i chorób zakaźnych przenoszonych drogą transfuzji, aw tej edycji leczenie tych przedmiotów zostało rozszerzone i zreorganizowane. Continue reading „Praktyka kliniczna medycyny transfuzji”

W numerze z lutego znalazły się raporty na temat stosunku do samobójstwa wspomaganego przez lekarzy i eutanazji dobrowolnej. Bachman i wsp.1 stwierdzili, że większość lekarzy z Michigan woli albo legalizację samobójstwa wspomaganego przez lekarza, albo nie ma żadnego prawa; mniej niż jedna piąta preferuje całkowity zakaz praktyki. Lee i wsp.2 stwierdzili, że lekarze Oregonu mają bardziej przychylne nastawienie do zalegalizowanego samobójstwa wspomaganego przez lekarza, chętniej uczestniczą i obecnie uczestniczą w większej liczbie niż inni badane grupy lekarzy w Stanach Zjednoczonych.
. . Continue reading „Samobójstwo z pomocą lekarza”

Najczęstszą procedurą wtórną wykonywaną w połączeniu z laparoskopową histerektomią pochwową i histerektomią brzuszną było wycięcie sutków, owoforektomia lub oba, z lub bez adhezytyzacji. Najczęstszym zabiegiem wtórnym wykonywanym w połączeniu z histerektomią pochwy była naprawa wypadania pochwy lub leczenie chirurgiczne z powodu nietrzymania moczu. Wyniki chirurgiczne
Powikłania śródoperacyjne wystąpiły u 6 procent pacjentów poddanych laparoskopowej histerektomii pochwy, 2 procent u kobiet poddanych histerektomii pochwy i 4 procent u kobiet poddanych histerektomii brzusznej (P = 0,02 dla porównania pierwszej i drugiej grupy, a P = 0,10 dla porównanie pierwszej i trzeciej grupy). Dwanaście procent haperektomii pochwy wspomaganych laparoskopowo przekształcono w otwartą laparotomię, w porównaniu z 2 procentami całkowitej histerektomii pochwy (p <0,001).
Wykorzystanie zasobów i kosztów opieki
Średni czas hospitalizacji pacjentów poddanych laparoskopowej histerektomii pochwy (2,6 dnia) był znacznie krótszy niż u osób, które przeszły histerektomię pochwy (2,9 dnia) lub histerektomię brzuszną (3,9 dnia) (p <0,02 dla wszystkich porównań). Continue reading „Koszty i opłaty związane z trzema alternatywnymi technikami histerektomii ad 5”